آمریکایی ها همواره علاقمند بودند با داشتن خانواده سلطنتی هویت، تاریخ و فرهنگ خود را به رخ دیگران بکشند، و به نوعی نماد ملی کشور خود را داشته باشند، ولی افسوس که پدر آمریکا جرج واشنگتن هرگز صاحب فرزند نشد و آمریکایی ها برای همیشه در جستجوی کاریزمای ملی باقی ماندند.
در حال حاظر مردم عوام در آمریکا رهبر کاریزمای خود را در رئیس جمهوریهای آمریکا جستجو میکنند، اما از آنجا که رئیس جمهور، شخصیتی سیاسی است و مرتکب اشتباه شدن در سیاست اجتناب ناپذیر است، در کمتر از چند ماه محبوبیت رئیس جمهور جدید پائین میآید. پس جای تعجب نیست که محبوبیت بالای 75 درصد ملکه بریتانیا بعد از گذشت 58 سال از تاجگذاری برای مردم آمریکا شگفت انگیز است!
از نظر جامعه شناسی
مردم همه کشورها به شخصی غیر سیاسی احتیاج دارند که به عنوان نماد کشور محسوب
شود و برای مردم کاریزما داشته باشد. در کشورهای پادشاهی مشروطه این مشکل به خوبی
رفع شده است، چرا که نخست وزیر مسئولیتهای سیاسی و اجرایی کشور را بر عهده دارد و
پادشاه یا ملکه به عنوان نماد ملی محسوب میشود، در کشورهای جمهوری پارلمانی نیز
این مشکل پیش بینی و رفع شده است، در کشورهای آلمان ایتالیا ترکیه و... که سیستم
جمهوری پارلمانی دارند، نخست وزیر مسئولیت اجرایی کشور را بر عهده دارد و رئیس
جمهور هیچ گونه مسئولیت اجرایی ندارد و ناخودآگاه در نزد مردم به عنوان نماد ملی
کشور محسوب میشود. اما همانطور که در بالاتر اشاره شد، در کشورهای جمهوری ریاستی
از قبیل آمریکا این مشکل پیشبینی نشده است، چرا که قانون اساسی آمریکا بسیار قدیمی
است و نویسندگانش در 220 سال پیش آنچنان دید جامع شناسی برای این موضوع نداشته اند
و از طرفی طوری نوشته شده است که تقریبا غیر قابل اصلاح است.
